Vanochtend was het weer zover. Ik zat te kijken naar een herhaling van OP1 waar weer eens een discussie was over vrouwen die wel of niet werken, full-time of part-time en mensen die daar een uitgesproken mening over hebben.
Er zaten daar een paar vrouwen te praten alsof een vrouw een a-sciaal mens is als ze besluit om niet of part-time te gaan werken als er kinderen komen. Veel beter is het, vinden zij, dat de overheid onze kinderen opvoedt terwijl wij, zowel mannen als vrouwen, full-time aan het werk gaan.
Nou over mijn lijk. Ik heb sowieso geen vertrouwen in de overheid en zou hen al helemaal niet de opvoeding van mijn kinderen toevertrouwen!
Maar die dames vinden dat zeker vrouwen verplicht zijn fulltime te werken omdat er veel personeelstekorten zijn. En als er dan toch part-time gewerkt moet worden dan mannen net zo goed als vrouwen.
Ik heb er destijds heel bewust voor gekozen om te stoppen met werken toe de kinderen geboren werden.
In die tijd was dat ook heel gewoon. Bijna niemand bleef werken na de geboorte van de kinderen.
En natuurlijk de tijden zijn veranderd sinds de jaren 80. En het is ook helemaal niet erg als de jonge ouders van deze tijd andere keuzes maken.
Maar als kinderen altijd alleen maar naar de opvang gaan, omdat papa en mama allebei full-time willen/moeten werken, komen ze toch wel een en ander tekort. Het probleem wat je ook krijgt is dat papa en mama in de weinige vrije tijd die ze hebben vaak ook nog te moe zijn om van hun kroost te genieten.
Er moet een goed evenwicht zijn zodat jonge ouders de tijd en energie hebben om leuke dingen met hun kinderen te doen en hen normen en waarden mee te geven.
En daarbij moeten we zeker ook bedenken dat welZIJN belangrijker is dan welVAART!
