Ik denk aan mijn mams. Het is vandaag alweer 9 jaar geleden dat ze is gestorven. Ze is 87 geworden.
Maar de laatste jaren van haar leven heeft ze veel pijn geleden. Om die reden was het het dat ik, ondanks het gemis, toch een zekere mate van opluchting voelde toen mama overleed. Maar ik denk nog elke dag aan haar.
Niet met verdriet maar ik koester de herinnering aan mijn jeugd toen ze er altijd was voor mij en mijn broer. En voor papa uiteraard. Ook toen ik ging scheiden stonden ze voor me klaar en later ook voor mijn vriend Ab met wie ik inmiddels alweer een kleine 26 jaar samen ben, waarvan bijna 24 jaar gelukkig getrouwd.
Ik hoop dat ze nu met trots op ons neer kijkt en ziet hoe goed we het samen hebben. Nu in een nieuwe woning met mooie spulletjes en onze lieve katten Joep en Pip.
Ook een mooie auto voor de deur. Niet groot maar mooi rood. 😉
Als ik aan het wandelen ben ga ik regelmatig “in gesprek” met mijn ouders en dat geeft me troost en steun. Ik ga er van uit dat ze ergens samen zijn. Niet zoals hier op aarde maar toch…
In elk geval is dit voor mij geen trieste dag maar gewoon een dag waarop ik even stil sta hoe gelukkig ik ben geweest met zulke ouders.
Fijne zaterdag.
