Op 21 juli 2018 schreef ik al over mijn gezondheid en nog steeds is het niet geheel duidelijk wat er allemaal aan de hand is.
Feit is dat ik regelmatig koortsaanvallen krijg waarbij de temperatuur oploopt tot boven de 40 graden.
Toch ril ik dan van de kou en verkrampen al mijn spieren waardoor ik veel pijn heb.
De eerste keer dat Ab het meemaakte dacht hij even dat ik een epileptische aanval had. Dat was gelukkig niet het geval maar wat het dan wel is dat wisten we niet.
Vorig jaar juli ben ik doorgestuurd naar de internist hier in Breda.
Er is van alles onderzocht maar de arts, mevrouw Kappers, kwam er niet uit en stuurde me door naar het UMC in Nijmegen.
Daar kwam ik terecht bij dr. Anne Simon. Een internist die gespecialiseerd is in onverklaarbare koortsaanvallen.
Zij heeft me onderzocht op alles wat maar mogelijk was (voor mijn gevoel dan toch 😛 ) maar kon ook niets vinden.
Afgesproken dat ik bij een nieuwe aanval meteen contact met het ziekenhuis zou opnemen.
De eerste keer dat dit gebeurde was dr. Simon op vakantie en haar vervanger wist niet van die afspraak af.
“Gelukkig” kreeg ik na een poosje weer een aanval, weliswaar wat minder heftig maar toch naar Nijmegen gebeld en nu moest ik maar komen.
Er zijn de hele dag onderzoeken gedaan maar het enige wat ze konden ontdekken was dat er op de longfoto iets te zien was wat er in december nog niet zat.
Dus moest ik opnieuw door de scan. Maar dat mocht gelukkig wel in Breda.
-wordt vervolgd-
