Afgelopen donderdag ging ik Pinkie uitlaten omdat haar baasjes naar een uitvaart helemaal in Zuidlaren waren.
Aangezien ik dol ben op die kleine meid vond ik dat ontzettend gezellig.
Dus een beetje vroeger weggegaan op het werk, mijn wandelschoenen aangedaan en Pinkie opgehaald. De paden op, de lanen in 🎶
We waren net een paar honderd meter onderweg toen ik me verstapte en een enorme smakker maakte.
Brilmontuur in mijn wenkbrauw waardoor een enorm bloedbad onstond maar verder leek er niets aan de hand. Nou ja bril verbogen en glas gekrast maar dat komt wel goed. Bril in mijn tasje gedaan en zakdoek teg mijn wenkbrauw tegen het bloeden en vrolijk nog ruim drie kwartier gewandeld.
Toen Pinkie weer naar haar eigen huis gebracht want wij hebben een oude kat die geen honden gewend is. Toen ik daar in de spiegel keek schrok ik me rot. Ik heb dan ook eerst al het bloed weggewassen van mijn gezicht voordat ik naar huis ging zodat Ab niet teveel zou schrikken. 😀
Maar verder was er nog steeds niet zoveel aan de hand. Goed mijn been en arm deden wel zeer maar niets gebroken, dus vooruit maar.
Ik heb het beestje nog 2x uitgelaten en eten gegeven en zo en om 21.00 uur lag ik op bed.
En toen de vrijdagochtend. Ik was geradbraakt. Mijn oog was blauw en de snee erboven had ’s nachts weer gebloed, maar ook mijn schouder, arm en been deden wel heel zeer. Ik ben wel naar mijn werk gegaan maar om 10.00 uur was ik alweer thuis.
En nu is het zaterdag. Nog steeds voel ik me geradbraakt. Mijn hele rechterkant is bont en blauw. Maar ik kan me nog steeds bewegen dus het komt allemaal goed.
En voor de goede orde, het hondje kon er niks aan doen. Die schrok misschien nog wel meer dan ik, de lieverd. Je ziet haar op de foto bij dit berich. De riem heb ik een stuk weggepoetst want het beestje zelf is mooier. 😉
Maar als het weer eens nodig is zal ik zeker weer als oppas beschikbaar zijn voor Pinkie hoor!!
