EEN DUIZENDPOOT GING NIEUWE SCHOENEN KOPEN
Een duizendpoot was nieuwe schoenen gaan kopen
Daarmee wilde hij de vierdaagse gaan lopen
De schoenenverkoper die zei zeer verheugd:
“Echt waar, duizend schoenen?” en ook: ”Lievedeugd!”
De duizendpoot kocht er toen duizend heel mooie
Zo’n vijfhonderd zwarte en vijfhonderd rooie
Ze werden heel keurig in dozen gedaan
En daar is ie toen mee naar huis toe gegaan
Een paar weken later zag men hem daar staan
Met zijn zwarte en rode schoenen aan
Het startschot ging af met een heleboel rook
Waarna ieder vertrok en de duizendpoot ook
De duizendpoot merkte helaas al heel gauw:
Zijn gloednieuwe schoenen die zaten te nauw
Al spoedig begonnen ze hem erg te kwellen
En al zijn duizend voeten te knellen
Al snel had de duizendpoot toen duizend blaren
De pijn aan zijn voeten kwam niet tot bedaren
Maar steeds dacht ie weer in zijn duizendpootkop:
“Ik wandel toch door! Ik geef het niet op!”
De duizendpoot heeft het gelukkig gehaald
Maar heeft zijn medaille wel heel duur betaald
Hij zei: “Ja, het is een bijzondere eer,
Maar mijn duizend voeten, die doen me zo zeer!”
Dit gedichtje heb ik gevonden op het internet. Er stond niet bij wie het geschreven heeft.
