Mijn buurmeisje Liesje

Ik heb een hele aardige buurvrouw hier in de Rijnauwenstraat.
Wij wonen in een portiekflat met 3 portieken.
Bij elk portiek zitten 10 woningen verdeeld over 5 etages.
Per etage dus 2 woningen. Onze buurvrouw heet Rolien, een hele aardige vrouw van mijn leeftijd.
Zij zag alle poppenkleertjes en vroeg of ik ook iets had voor Liesje, haar lievelingspopje van vroeger.
Liesje is een klein popje met afgeknipte haartjes. 😆
En in die maat had ik helemaal niets. Maar ik zei dat ik wel wilde proberen er iets voor te maken.
En dat heb ik dus gedaan. Gisteren was het af en kon mama Rolien haar Liesje op komen halen.
Dit is het resultaat: een jurkje, een onderbroekje, een vestje, slofjes en een petje.

Ik wilde er uiteraard geen geld voor hebben want het hele setje kost nog geen euro en ik heb er mijn plezier aan gehad om het te maken. Maar ze wilde me toch bedanken en dus kreeg ik een lief kaartje van Liesje met een tube handcrème erbij om mijn door het breien vermoeide handen te verwennen. 😉

Goed gesprek

Gisterenmiddag terug gegaan naar de huisarts en een goed gesprek gehad. Ze nam er ook echt de tijd voor.
Ik had al een mail gestuurd die ze ook gelezen had en we konden dus meteen terzake komen.
Uiteindelijk hebben we samen besloten om met medicatie te beginnen voor de schildklier.
Over 6 weken gaan we dan weer bloed prikken om te kijken hoe het er bij staat en dat moet ik ook weer een afspraak met haar maken om de zaak door te praten.
Dus vanochtend het eerste tabletje ingenomen en dit trouw blijven doen, een half uur voor het ontbijt. Na 4 tot 6 weken zou ik verbetering moeten gaan voelen. En dat hoop ik dus maar.

Ik ben in elk geval blij dat ik naar deze huisarts ben overgestapt.

 

 

Mijn eerste grote liefde

Zestien was ik en zo groen als gras.
Wist nog niet wat echte liefde was.
Totdat hij aan kwam op het strand,
blootvoets lopend door het warme zand.
Zijn krullen gebleekt door zeezout en de zon.
Ja ik weet precies nog hoe het begon.
Mijn hart stond even stil en vlinders gingen in mijn buik te keer.
Bij de zoete herinnering voel ik het bijna weer.
Samen beleefden wij een mooie tijd
maar raakten elkaar toch weer kwijt.
En ook al ben je nu niet meer hier op aard.
Weet dat ik altijd die mooie herinneringen aan je heb bewaard.


Peter en ik op mijn examenfeestje in 1974.

 

 

De puzzelstukjes vallen op zijn plaats

Gisteren de uitslag gekregen van het bloedonderzoek van vorige week.
En daarmee vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Mijn schildklierwaardes zijn te hoog.
En daarom wil de huisarts mij straks op het spreekuur zien.
Toen ben ik op internet gaan zoeken en toen zag ik daar symptomen van een slechte schildklierwerking waarvan zeker 80% op mijn van toepassing is:
– droge huid gepaard gaande met eczeemklachten;
– gewichtstoename;
– gewricht- en spierpijn;
– depressie en
– tintelingen in in vingers en handen.
En daar loop ik al jaren mee.
Dat mijn vorige huisarts niet op dat idee kon komen……
Maar ja dat is nu eenmaal zo.
Nu maar hopen dat ik vanmiddag een goed medicijn voorgeschreven krijg om die klier weer in balans te krijgen.
Dan word ik vanzelf weer mijn oude vrolijke ikke (hoop ik 😆 )

↓